Το ετος 1869,ο μεγαλος Ρωσσος συγγραφεας Λεων Τολστοι,σε ηλικια τοτε 50
ετων ειχε το πρωτο του επεισοδιο κρισης πανικου.Το αισθημα επικειμενου θανατου ηταν τοσο εντονο που επηρεασε ακομη και τον τροπο συγγραφης του.Στα μετεπειτα γραπτα του μπορει κανεις να διαπιστωσει το αισθημα του θανατου και τον ποθο για λυτρωση.Εκεινη την εποχη,ο ασθενης βιωσε την ασθενεια του αβοηθητος.Ο Τολστοι δεν ειχε να περιμενει απο τον γιατρο του σπουδαια πραγματα.
Σημερα, ο συγχρονος τροπος ζωης και ιδιως οι επικρατουσες κοινωνικο-οικονομικες αναταραξεις και η μονιμη αβεβαιοτητα,εξηγουν την αυξημενη εμφανιση,δεν δικαιολογουν ομως το γεγονος οτι ελαχιστοι επωφελουνται απο τις θεραπευτικες δυνατοτητες που προσφερει η καταλληλη ιατροφαρμακευτικη αγωγη.Κι ομως,η θεραπευτικη αντιμετωπιση των κρισεων πανικου ειναι σημερα περισσοτερο ευκολη απο οτι θα μπορουσε να υποθεσει κανεις.
Τι ειναι λοιπον οι κρισεις πανικου;Και γιατι παρα την προοδο που επιτελεστηκε στην αντιμετωπιση τους,πολλοι ασθενεις δεν επωφελουνται απο αυτην;
Οι κρισεις πανικου αποτελουν την εκδηλωση των συμπτωματων της Διαταραχης Πανικου,μια διαταραχη που εντασσεται στο ευρυ πλαισιο των Αγχωδων Διαταραχων.Εμφανιζονται σαν ενα ξαφνικο αισθημα εντονου φοβου,χωρις απαραιτητα καποιον προφανη λογο και χωρις προειδιποιηση.Η συμπτωματολογια της νοσου περιλαμβανει:
-αισθημα οτι ελλειψης οξυγονου
-πνιξιμο,κομπο στο λαιμο η βαρος στο στηθος
-ταχυκαρδια,ζαλη η ναυτια
-εξαψεις η ριγη
-μουδιασματα και νυγμοιυς κυριως στα ακρα.
Ενω στην πραγματικοτητα οι κρισεις πανικου δεν ειναι επικινδυνες για τη ζωη,αυτος που τις βιωνει νιωθει οτι θα πεθανει,η παει να τρελλαθει.
Ουσιαστικα προκειται για μια αντιδραση του οργανισμου απεναντι σε εναν μη υπαρκτο κινδυνο,ενα λανθασμενο συναγερμο δηλαδη κατα τον οποιο το σωμα μας συμπεριφερεται σα να προκειται να αντιμετωπισει καποια απειλη.
Επειδη τα συμπτωματα σε σημαντικο βαθμο εχουν σωματικο χαρακτηρα,συνηθως ο ασθενης αναζητα βοηθεια ειτε στα επειγοντα καποιου νοσοκομειου,ειτε σε ιατρους ειδικοτητας αντιστοιχης προς τα ενοχληματα,οπως καρδιολογους,παθολογους,γαστρεντερολογους.Ειναι σημαντικο να αναγνωριστει συντομα η ταυτοτητα της διαταραχης ωστε ο ασθενης να δεχτει την καταλληλη θεραπεια και φυσικα απο το γιατρο της καταλληλης ειδικοτητας,προτου φτασει να αποδιοργανωσει τηνοικογενειακη.επαγγελματικη και κοινωνικη ζωη του πασχοντος ατομου.
Γεωργιος Ορ. Σιδηροπουλος
Ψυχιατρος-Ψυχοθεραπευτης